Vocal Void is een bijzonder project van multi-media kunstenaar Geert Mul en componist Michel Banabila en ging vorig jaar in première tijdens het filmfestival voor een select publiek. Breda’s Museum presenteert de film in een nieuwe context zodat iedereen onbeperkt van dit werk kan genieten. “Uiteindelijk ben ik niet meer dan een zandkorreltje in de woestIjn.” Dat zegt John Schietecat. In Breda bekend van zijn fietsenzaak. Maar Schietecat is meer dan alleen de man van de fietsen. Hij filosofeert graag, probeert op zijn eigen manier oplossingen te vinden voor wereldproblemen. Naar die individuele gevoelens en geschiedenissen gingen multi-media-kunstenaar Geert Mul en componist/muzikant Michel Banabila op zoek in de Boschstraat. Verschillende bewoners en ondernemers kregen de kans te vertellen over zichzelf, over hun verleden en hun drijfveren. Het leverde verrassende gesprekken op. Toch waren het niet de complete verhalen, maar meer de soms krachtige zinnen die er bovenuit klonken en Mul en Banabila inspireerden. Met zo’n splinter van een emotie gingen ze aan de haal. Associeerden, visualiseerden, vertaalden de flarden in beelden en geluid. Zo kwam een surrealistische film tot stand. Eentje die de bewoners in een andere context plaatst. Die de Boschstraat voorziet van een eigen specifieke kleurinvulling, een eigen geluid. Waarin de uitspraak van de één soms vloeiend overloopt in die van de buurman. Zo smeedt de film Vocal Void de bewoners aan elkaar, zonder dat ze hun eigen specifieke identiteit verliezen. Samen vormen zij de woestijn die Boschstraat heet en waarvan zij allemaal dat ene unieke zandkorreltje zijn
